Het hemd in tricot.

Zowat een jaar geleden kocht ik, wederom samen met haar, een lap poezentricot. Zoals verwacht haalde de dochter bij de eerste aanblik ostentatief haar neus op. Ah, het ding had twee keer niets gekost (de stof dus, niet de dochter), geen man overboord, dus. Maar dat was buiten de zoon gerekend. Die claimde het stuk meteen voor zichzelf, poezenvriend zijnde. Hij heeft een tricot hemd van Kik*Kid dat werkelijk super zit. Het was al snel beslist: een hemd zou het worden. Ik knipte het Apple model en voegde de Kik*Kid kraag toe, lange punten, weet je wel. Ik assembleerde de hele boel en toen lag het daar. Zo goed als af. Maandenlang. De knoopsgaten wilden niet mee, de hele boel trok samen. Scheurvlieseline en een ander, dikker garen brachten de oplossing. En plots was het af, hing het rond het lijf van de zoon en bleek het nog groot genoeg. Oef!